snurken en apneu vrij slapen

Snurken bestaat in vele kleuren en smaken, en kan door meerdere redenen ontstaan. De ene snurk is de andere niet. Soms is het een bijkomend snurkje, waar goed mee te leven valt. Soms neemt het geluid en daarmee de hinder excessieve proporties aan.

Wie snurkt?

Iedereen snurkt wel eens, maar de decibels die daarbij vrijkomen verschillen sterk van persoon tot persoon. Meestal valt je het gesnurk bij je partner op, bijvoorbeeld als je zelf op een zeker moment slecht in slaap kunt komen. Soms is het zo erg dat je onmogelijk weer kunt slaap vatten. Anderen schrikken soms van hun eigen gesnurk wakker. Snurken komt op alle leeftijden voor. Mannen snurken vaker en meer dan vrouwen. Op volwassenen leeftijd snurken ongeveer één op de vijf mannen en één op de tien vrouwen elke nacht. Het is zelfs zo dat grofweg tien procent van de kinderen snurkt. Door verouderingsprocessen snurken mensen op oudere leeftijd meer, en harder. Bovendien zul je in sommige families meer snurkers aantreffen dan in andere.

Oorzaken

Snurken ontstaat meestal door het trillen van het verhemelte, bijvoorbeeld door een vernauwing of blokkering van de neusholte. Meestal komt het door een vernauwing van achter de huig of het gebied in de keelholte áchter de tong. Soms is het van anatomische aard, soms zijn er andere oorzaken.

Anatomisch

Er zijn meerdere anatomische oorzaken. Sommigen hebben bijvoorbeeld van nature een langere huig of een vrij slap en zacht gehemelte. Ook verslappen bij het ouder worden of bij oververmoeidheid de spieren van het zachte gehemelte, de huig en de tong. Het snurken kan ook ontstaan door bijvoorbeeld een (aangeboren) scheefstand van het neustussenschot of door poliepen in het neusslijmvlies. Bij kinderen zie je vaak een vergrote keel- en/of neusamandel.

Snurkbevorderaars

Er zijn duidelijk ook omstandigheden die het snurken bevorderen. Dat is mooi, want zo kun je met een aantal simpele middelen de neiging tot snurken verminderen. Soms is het snurken bovendien van overgaande aard, en minder een reden om je zorgen over te maken.

Enkele bekende snurkbevorderaars zijn:

Het slapen op de rug, waardoor het zachte gehemelte, de huig en de tong naar achteren zakken en de luchtstroom blokkeren, Gebruik van alcohol en/of medicijnen als slaapmiddelen en kalmerende middelen. Deze werken verslappend en verminderen zo de spanning in de relevante spieren, Het gebruik van een zware maaltijd voor het slapen gaan, Door een neusverstopping bij verkoudheid, of door een allergie. Dit geeft mogelijk een zwelling van het neusslijmvlies, Door irritatie van de keel als gevolg van roken of brandend maagzuur. De wand van de keelholte verdikt hierdoor en maakt de doorgang nauwer, en Door overgewicht. Dit leidt op zijn beurt tot dikkere wanden van de keelholte.

Wat te doen

Het eerste wat je in een specifieke casus zou moeten doen, is nagaan wat de mogelijke oorzaken zijn. Soms kom je daar zelf gemakkelijk uit. Bijvoorbeeld door minder laat alcohol te nuttigen, of te voorkomen dat je op je rug in slaap valt. Een vaak gebruikte manier om het op de rug in slaap vallen te bemoeilijken is bijvoorbeeld het vast maken van een tennisbal aan het shirt of de pyjama. Dat ligt niet lekker, waardoor je je in je slaap automatisch zult draaien. Bij allergieën kunnen medicijnen goed helpen.
Soms is een uitgebreide gang naar de arts onontkoombaar.
Bezoek aan de artsAls de meer triviale oplossingen niet werken, zal de kno-arts je keel en neus uitgebreid endoscopisch onderzoeken. Dit kan leiden tot een operatieve ingreep waarbij bijvoorbeeld het tussenschot recht wordt gezet, poliepen verwijderd of een huig ingekort. Soms is een slaaponderzoek gewenst, waarbij alle veranderingen in het lichaam tijdens de slaap worden gemeten. Gemeten worden ondermeer het zuurstofgehalte van het bloed, de hersenactiviteit, de hartslag en de beweging van het middenrif. Vooral bij vermoedens van slaapapneu is dit de geëigende onderzoeksmethode.

Slaapapneu

Apneu staat voor “niet ademen”. Als je last hebt van slaapapneu, komt tijdens je slaap je ademhaling minstens vijf maal per uur gedurende ongeveer 10 seconden tot stilstand. Er zijn lichtere gevallen van apneu bekend, maar ook zeer zware die zelfs levenbedreigend kunnen zijn. Iemand met slaapapneu wordt de volgende dag vaak doodmoe wakker. Als de bovenste luchtwegen tijdens de slaap geblokkeerd raken spreken we over het Obstructieve Slaapapneusyndroom (OSAS). Veel zeldzamer is het Centrale Slaapapneusyndroom (CSAS), waarbij het deel van de hersenen en zenuwen dat de ademhaling reguleert, niet normaal meer functioneert. OSAS is vaak succesvol te behandelen, maar bij CSAS ligt dat veel complexer, omdat een dergelijk letsel zich moeilijk laat behandelen. Hoe het ook zij, als je partner vermoedt dat je misschien last hebt van apneu, is het raadzaam de arts dit goed te laten bekijken.

MRA/ASA Prothese

Tot slot wordt door tandartsen die zich dormoloog noemen soms wel een prothese aangemeten om de luchtwegen gedwongen vrij te houden. Dit werkt niet bij mensen met een kunstgebit en dit wordt vaak als zeer pijnlijk en belastend voor het kaakgewricht ervaren ervaren. Vaak gehoorde klachten zijn: oorsuizen, hoofdpijn, kaak op slot, pijnlijk gebit, verandering of zelf los gaan staan van gebitselementen, met hoge tandartskosten en vaak blijvende schade tot gevolg.